Tid for strategi

Etter hendingane under EU-toppmøtet i Göteborg og G8-møtet i Genova i sommar er det klart for strategiske diskusjonar i Attac-rørsla og andre miljø som arbeider mot den liberalistiske globaliseringa. Attac-foreiningane i Sverige og Italia opplevde det heile på nært hald, men overalt i rørsla har det vore fråsegner og ordskifte om det som skjedde. Nedanfor finn du enkelte smakebitar frå diskusjonane.

I sommar evaluerte Attac Sverige deltakinga i Göteborg-demonstrasjonane og tilknytte forhold. Ein omtale av evalueringa er gitt i foreininga sitt nyheitsbrev 7/2001.

Raffaele Laudani i Attac Italia meiner at Genova var eit vegskilje for den antiliberalistiske rørsla. Barndommen til rørsla, med innslag av naivitet og mangel på fordommar, har teke slutt. Dei mange entusiastiske menneska som strøymde ut i gatene i den italienske hamnebyen for første gong, oppdaga brått og fortvila kor massiv motstand og store utfordringar dei måtte hanskast med. Laudani meiner at dei vala som rørsla tek dei næraste månadene, blir avgjerande. Den nye "forteljinga om verda" må skapast, kampen mot det kulturelle hegemoniet til nyliberalismen er det viktigaste, og symbolkrafta frå Seattle og Porto Alegre må førast vidare for å skapa felles meining og retning.

Også i nabolanda i Europa har hendingane i sommar gjort eit sterkt inntrykk. Attac Noreg kom i august med ei fråsegn etter toppmøta i sommar.

Pierre Khalfa i Attac Frankrike peikar på at motstandarane av den liberalistiske globaliseringa på same tid må oppfylla fire ulike målsetjingar. For det første er det avgjerande å halda oppe og styrkja posisjonen motstanden har i den folkelege opinionen I tillegg må ein unngå at rørsla slår sprekkar. For det tredje må ein vera i stand til å handtera den aukande radikalismen. Til sist må ein alltid kunna visa styrken i motstanden ved å organisera vellykka massive demonstrasjonar. Khalfa peikar til sist på at ei internasjonal demonstrasjons-"pakt" kan vera ei løysing for å halda rørsla saman i store, fredelege og effektive demonstrasjonar. Ei slik pakt kan mellom anna innehalda enkle retningslinjer som isolerer valdelege element frå det overveldande fleirtalet av demonstrantar.

Globaliseringskonferansen i Oslo

Analyse, forståing, ordskifte, danning av meiningsfellesskap og utforming av strategiar er grunnlaget for all mobilisering for ei anna og betre verd. Difor står Attac Noreg, aksjonen For velferdsstaten, Nettverk mot markedsmakt, Forum for kvinner og utviklingsspørsmål, Forum for utvikling og miljø og Forum for systemdebatt bak tilskipinga "En annen verden er mulig - demokratisk styring, ikke konsernmakt" i Folkets Hus i Oslo 11.-13. oktober.

Konferanseprogram og praktiske opplysningar finn du på nettstaden til Attac Noreg. Det er enno plass til både deg og venene dine, men hugs påmeldingsfristen: 5. oktober!

Konferansen, ein norsk avleggjar av Det sosiale verdsforumet i Porto Alegre, skal mellom anna vera ein impulsgjevar og antiliberalistisk ladestasjon for enkeltmenneske og organisasjonar som vil endra globaliseringa til fordel for eit reelt økonomisk demokrati for befolkningane i verda og for avskaffing av fattigdommen. Eit vidt spekter av fagfolk, debattantar og seminar og tre ulike plenumssamlingar skaper møtestader for Nord-Sør-interesserte, fagforeinings- og miljøaktivistar, mediefolk, byråkratar, politikarar og alle andre som søkjer kunnskap om globaliseringa frå ulike kjelder.

Dei tre dagane blir det plass til tre stormøte, 38 seminar, ulike kulturytringar, sosialt samvær og spennande møte med internasjonalt profilerte kritikarar av marknadsideologien og den konsern- og "Nord"-styrte globaliseringa: Naomi Klein frå Canada ("No Logo"), Mary Lou Malig frå Filippinane (Focus on the Global South), Lal Das frå India (South Centre), Dot Keet frå Sør-Afrika (Alternative Information and Development Centre), representantar frå rørsla av dei jordlause i Brasil, Hans Abrahamsson frå styret i Attac Sverige, og mange andre.

"ATTAC-informasjonen" er på plass i Folkets Hus 11.-13. oktober. Er du?

Attac i Norden og Tyskland

Organisasjonsbygginga i Attac-rørsla held fram i Norden. Stiftinga av Attac Danmark blei i vår bestemt til å skje tidleg i oktober, men i skrivande stund har eg ikkje tilgang til offisielt nytt om og frå Attac Danmark. Foreininga blir her og no oppmoda om å senda nyheitsbrev, fråsegner og anna til "ATTAC-informasjonen". Det er plass til våre danske vener her!

Den same oppmodinga om å tipsa "ATTAC-informasjonen" om aktuelle saker går til Attac Finland, som kan senda stoff frå Finland på svensk eller engelsk. Den finske foreininga legg elles ut viktig nytt på engelsk på nettstaden sin. Der les vi at foreininga i sommar blei invitert av regjeringa til å ta del i rådslag om EUs framtid. Vidare refererer Attac Finland interessante meiningsmålingar om Tobin-avgifta. Dei viser at 70 % av finnane støttar ei valutaavgift, og at berre ein femdel av representantane i den finske Riksdagen går klart imot ei slik avgift.

Stadig nye lokallag dukkar opp i Attac Noreg, som i august hadde kring 3000 medlemmer. Organisasjonsbygginga står sentralt, men foreininga bruker òg energi på å organisera den store globaliseringskonferansen 11-13. oktober i Oslo. Dit kjem sikkert òg medlemmer frå dei andre nordiske Attac-foreiningane. Følg med på attac.no!

Attac Sverige, som tidleg i sommar hadde 5000 medlemmer i ryggen, satsar vidare på mellom anna studiesirklar og samlingar. Som tidlegare meldt har den svenske foreininga lagt om og bygd ut nettstaden sin. Arkivet er no forbetra og lettare å finna fram i, synest eg, og det er stadig interessante notisar og artiklar å lesa på attac.nu.

Vi dreg sørover: Attac Tyskland held ein stor internasjonal konferanse i Berlin 19.-21. oktober, altså berre ei veke etter globaliseringskonferansen i Oslo. Meir enn 1000 deltakarar er venta til konferansen, der samlingspunktet er parolen som går over heile verda, "Ei anna verd er mogleg". Blant viktige tema på konferansen er "realitetar og mytar i den globaliserte økonomien" og førebuing av tyske bidrag til Det sosiale verdsforumet (WSF) i Porto Alegre i 2002. Blant gjestene finn vi WSF-koordinatoren Antonio Martins frå Attac Brasil, den sveitsiske journalisten Jean Ziegler og Attac Frankrikes Susan George. I eit ordskifte om "nasjonalstaten si makt og avmakt" deltek dessutan Oskar Lafontaine, tidlegare tysk finansminister.

Tobin-avgifta: belgiske dagar, fransk visitt

Belgiske dagar: I helga 21.-23. september, og samstundes med at meir enn 50 markeringar fann stad i Frankrike, arrangerte Attac Belgia saman med mellom anna belgiske fagforeiningar ei stor samling og demonstrasjonar til støtte for innføring av valutaavgift. "Den europeiske borgarkongressen" i Liège samla 1000 delegatar frå 180 organisasjonar i 30 land. Fredag 21. september gjekk eit fargerikt tog på kring 10.000 menneske gjennom gatene i Liège. Dokument, opplysningar og foto frå helga finn du på Attacs Liège-sider.

Bakgrunnen for dei belgiske dagane er for det første at Belgia har formannskapen i EU dette halvåret. For det andre var regjeringa pålagd (av fleirtalet i den belgiske nasjonalforsamlinga og i Senatet) å setja spørsmålet om ein studie av Tobin-avgifta på EUs dagsorden i formannskapsperioden. Resultatet var at EUs Ecofin-møte, dvs Rådet av EUs finansministrar, blei sett til å behandla saka på møtet i Liège. Attac og andre organisasjonar følgde med på ferda, som vi har sett. Resultatet av Ecofin-møtet? Det kjem eg til, men litt meir bakgrunnsstoff først.

Fransk visitt: Den franske finansministeren, Laurent Fabius, innkalla til eit møte med leiinga i Attac Frankrike om morgonen 13. september. Visitten gav Fabius høve til å erklæra overfor Attac at den franske regjeringa på EUs Ecofin-møte 22.-23. september ville gi si støtte til det belgiske framlegget om at EU skal gjennomføra ein studie av utvegar til å innføra avgifter på spekulative finanstransaksjonar.

Delegasjonen frå Attac Frankrike registrerte med interesse denne nye holdninga frå Fabius og regjeringa. Samstundes understreka Attac at mandatet for ein slik studie måtte omfatta opprettinga av ei "Tobin-sone" i EU, og at Kommisjonen måtte gjennomføra studien på ein måte som sikra openheit, innsyn og eit vidt tilfang av ulike faglege syn på ei valutaavgift. Finansministeren sa seg samd i dette.

Attac avviste vidare å overlata spørsmålet om ei valutaavgift til Det internasjonale pengefondet (IMF), som er kjent for si fiendtlege innstilling til denne typen reguleringar. Først etter at Tobin-avgifta var innført i EU, kunne det komma på tale for Frankrike å reisa spørsmålet innanfor IMF. Eit resonnement som Fabius omtala som "rimeleg".

Så til resultatet. Kva sa og gjorde monsieur Fabius og dei andre på Ecofin-møtet 22.-23. september? Ifølgje Luxembourgs statsminister Juncker var det INGEN av EUs finansministrar som støtta tanken om ei valutaavgift. Dei første pressemeldingane frå møtet tyder på at finansministrane gav det økonomiske og sosiale rådet i oppdrag å utforma eit framlegg til mandat for ein studie av Tobin-avgifta. Dette kan knapt kallast ei realitetsbehandling. Meir enn noko anna liknar det ein unnamanøver.

Likevel: Vi ser at den folkelege støtta til ei valutaavgift i EU-landa er så pass merkbar for politikarane at det var vanskeleg for dei å gravleggja avgiftsspørsmålet fullstendig. Og om finansministrane skulle ha gløymt kvifor den belgiske EU-formannskapen hadde sett Tobin-avgifta på dagsordenen, så gjekk 10.000 fredelege demonstrantar gjennom gatene i Liège for å minna dei om kvifor. Foto frå demonstrasjonstoget kan du sjå på dei tidlegare nemnde Liège-sidene.

Kvitvasking av terrorist-pengar

Etter terroråtaket mot bygningar i New York og Washington 11. september er det på sin plass å minna om korleis kvitvaskinga av pengar frå illegal verksemd går føre seg. Mykje av desse pengane kjem frå og vender "reinvaska" tilbake til store aktørar innanfor organisert kriminalitet, her òg terroristar. Og vaskemaskinene? Ikkje så reint sjeldan surrar og går dei i skatteparadisa, godt verna av bankhemmeleghald, manglande nasjonalt lovverk, uvilje mot rettsleg samarbeid over landegrensene og ein allmenn tendens til å sjå ein annan veg.

I ein OECD(GAFI)-rapport som blei publisert 1. februar 2001, blei det gitt ei oversikt med fleire illustrerande døme over korleis terroristar løyner eller omplasserer midlar som skal finansiera verksemda deira. Dei "skitne" pengane kjem hovudsakleg frå desse kjeldene: handel med narkotika, utpressing og bortføringar, tjuveri, svindel, hasardspel, smugling, handel med forfalskningar og annan ulovleg handel.

Med andre ord er kjeldene om lag dei same som dei som blir nytta i annan organisert kriminalitet. Også kvitvaskinga går føre seg etter det same mønsteret: Pengane blir plasserte i ulike bankar i regionen der terroristgruppa held til, deretter blir verdipapir (innskotsbevis) overførte via stråselskap til bankar i skatteparadis der kontoen berre er tilgjengeleg ved bruk av ein kode. Dermed blir det ikkje mogleg å etablera eit samband mellom desse kontoane og identiteten til opphavsmennene. Pengane blir overførte utan at mistanken blir vekt hjå styresmaktene i områda der terroristane har base.

Sosiale rørsler samla i Mexico

I dagane 12.-14. august møttest 250 personar frå sosiale rørsler i 38 ulike land til ei internasjonal samling i Mexico by. Samlinga var skipa til på initiativ frå Attac Frankrike, fagorganisasjonen CUT i Brasil, småbrukarrørsla Via Campesina og Focus on the Global South. Føremålet med samlinga var mellom anna å evaluera dei folkelege aksjonane og internasjonale mobiliseringane dei to siste åra, og å føreslå felles tiltak fram til Det sosiale verdsforumet i Porto Alegre i 2002.

Blant emna som blei drøfta på Mexico-møtet, var dei økonomiske kreftene si "kolonisering" av organ i Dei sameinte nasjonane og "vi-har-felles-interesser"-strategien til dei same kreftene overfor friviljuge organisasjonar, særleg humanitære og religiøse organisasjonar (fenomenet er kalla "kooptering" på fint, men har elles fint lite til felles med samvirkeføretak…). Vidare blei den aukande undertrykkinga av motstanden mot den liberalistiske globaliseringa framheva, dessutan "folkloriseringa" av motstanden og andre strategiar som tydeleg stammar frå medie- og kommunikasjonsrådgjevarane som summar rundt den finansielle honningkrukka.

Samlinga konkluderte med at Det sosiale verdsforumet i Porto var den naturlege staden for ei breiare drøfting av desse utfordringane. Dei sosiale rørslene må ta vare på dynamikken i motstanden ved å samla seg om felles krav og prioriteringar når det gjeld frihandelsavtalar, internasjonal handel, offentlege tenester, gjeld, finansspekulasjon og finansmarknader, sosial utstøyting og utryggheit, jordspørsmål, avgjerdsprosedyrar i internasjonale organisasjonar, genmodifiserte organismar og matvaretryggleik, kulturell einsretting, militarisering, kjønn, og felles samfunnsgode som vatn, energi og biologisk mangfald.

Rørslene vedtok til sist å bruka felles energi, fram mot Det sosiale verdsforumet i januar/februar 2002, mellom anna på mobiliseringa mot nye WTO-forhandlingar og samarbeidet mot FTAA, det all-amerikanske frihandelsområdet. Når det gjeld WTO, så blir Beirut-møtet 5.-8. november og den internasjonale aksjonsveka prioriterte tiltak (sjå seksjonen "WTO-nytt" i denne meldinga)

Trakassering: Marokko, Andorra

Attac Marokko har enno ikkje fått status som ein lovleg organisasjon På initiativ frå eit lokallag i Attac Frankrike er det sendt eit opprop med 3000 underskrifter til statsminister Youssoufi, som 13. juni svarte at han ville ta opp saka med innanriks- og justisministeren. Sidan har det ikkje skjedd noko som helst på dén fronten. Den juridisk-administrative trakasseringa av Attac Marokko held fram, og eit forbod over natta kan ikkje utelukkast. Trass i at Attac Marokko offisielt er ein "ikkje-lovleg" organisasjon, så heldt foreininga sitt første landsmøte i Casablanca 14.-15. juli. Mest alle lokallaga var representerte. Blant dei inviterte var Fathi Chamkhi, talsmann for Raid (Attac Tunisia).

Marokko er eit land som er sterkt herja av IMFs strukturtilpassingskrav og massive privatiseringar, ofte til fordel for franske selskap i tenestesektoren. Slike forhold blei naturlegvis omtala på landsmøtet, der organisasjonsspørsmål og den vanskelege finansieringa av foreininga likevel var hovudsaka.

Eit konkret resultat av "Etonnants Paradis"-kampanjen fram mot 9. juni, Attacs mobiliseringsdag i Europa mot skatteparadisa, var at Attac Jersey blei skipa. Også i det andre landet som opplevde Attac på nært hald den dagen, det vesle fyrstedømmet Andorra, er Attac i emning. Styresmaktene i Andorra har elles lite til overs for denne kritiske slangen i skatteparadiset (eller skal vi heller seia "finanskrim-paradiset", så seksjon (5) ovanfor). Ulike falske rykte blir systematisk spreidde om rørsla i Andorra, og eit lokallag i Ariège i Frankrike har difor fått i stand eit opprop til støtte for Attac Andorra.

Den usosiale Verdsbanken

Dean Baker ved Center for Economic and Policy Research i Washington skriv i ein artikkel at Verdsbanken dei siste ti åra er blitt leiande i privatiseringa av velferdsordningar rundt om i verda. Særleg i industrilanda har dette vore ordningar som har vore effektive reiskapar til å minska fattigdommen blant eldre og funksjonshemma. Ingen private system kan visa til slike resultat, slår Baker fast.

Åtaka til Verdsbanken mot dei sosiale ordningane har vore både direkte og indirekte. I land som USA har dei vore indirekte. Der har Verdsbanken systematisk fremja oppfatninga om at offentlege velferdsordningar som dei i USA er uhaldbare Dette synet kom til dømes klart til uttrykk i Verdsbankens bok "Averting the Old Age Crisis", utgitt i 1994. Boka har vore gull verd for politiske grupperingar som har interesse av (eller skal vi seia "interesser i"?) å privatisera dei offentlege velferdsordningane overalt i verda.

I utviklingslanda har åtaka vore langt meir direkte. Ved sida av å gi verbal støtte til ideologane og finansinteressene har Verdsbanken oppmuntra til privatisering gjennom å gi lån og fagleg bistand til land som har kvitta seg med offentlege velferdsordningar. Baker peikar på at banken si støtte til privatiserte velferdsløysingar er ulogisk, all den tid ulike rapportar og studiar - jamvel Verdsbankens eigne! - viser at veldrivne offentlege velferdsordningar er langt meir effektive enn dei privatiserte. Dei administrative kostnadene ved dei privatiserte systema, til dømes dei ein finn i England eller Chile, er over 1500 prosent høgare enn kostnadene i USA.

Joseph Stiglitz, den tidlegare sjeføkonomen i Verdsbanken, er mellom dei som har forsøkt å endra bankens kolsviartru på privatiseringa av offentlege velferdsordningar. Ein artikkel han er medforfattar av, "Rethinking Pension Reform: Ten Myths About Social Security Systems", viser at mange av argumenta for å velja eit privatisert system fullstendig saknar grunnlag i realitetar.

Argentina i krise

Den argentinske krisa har vart i tre år. Når skal landet få ein pustepause frå ei offentleg gjeld som ved siste årsskiftet hadde nådd opp i rundt 147.000 millionar dollar (ja, du las rett!), og som fører til at 22 prosent av dei offentlege midlane går med til å betala renter? Gjelda utgjer over 50 prosent av bruttonasjonalproduktet. 31 prosent av arbeidsstokken går utan arbeid, mange andre er undersysselsette, og 14 prosent av befolkninga lever under fattigdomsgrensa.

Mot ein slik bakgrunn håvar fleire av dei store selskapa inn større profitt enn nokon gong tidlegare. Det gjeld til dømes Repsol-YPF, eit konsern av privatiserte offentlege tenesteleverandørar, dei gigantiske handlesentera og dei store transnasjonale bankane som forvaltar svære pensjonsfond. Ingen bør undra seg over at det sosiale opprøret mot regjeringa og dei økonomiske vilkåra i landet for lengst har velta ut i gatene i Buenos Aires og andre byar. Attac Argentina er blant organisasjonane som ser til at omverda heile tida får kunnskap om stoda i landet.

WTO-nytt

Underkommisjonen for fremje og vern av menneskerettar i Dei sameinte nasjonane retta eit sterkt kritisk søkjelys mot den rolla Verdshandelsorganisasjonen (WTO) spelar i globaliseringa. I ein resolusjon blir regjeringane i verda oppmoda om å sjå til at menneskerettslege forpliktingar blir følgde opp i WTO. Asbjørn Eide, medlem av underkommisjonen og tidlegare direktør ved Institutt for menneskerettigheter i Oslo, peika på at liberaliseringa av handel med tenester hadde direkte følgjer for oppfyllinga av økonomiske, sosiale og kulturelle rettar, og difor burde følgjast nøye opp av underkommisjonen. Les meir om dette på Rorg-sidene.

I mange land verda over blir det for tida planlagt lokale markeringar 9. november i høve WTO-toppmøtet i Doha i Qatar. Til dømes førebur norske organisasjonar i "Nettverk mot markedsmakt - for demokratisk styring" fleire markeringar. "Verda vår er ikkje til sals", "GATS-avtalen betyr tvangsprivatisering" og "Menneskerettar går føre patentrettar" blir truleg sentrale parolar. Grunnlaget for markeringane er to internasjonale opprop, eitt særskilt om tenesteavtalen i WTO, det andre om WTO allment.

Internasjonalt blir det ei global WTO-aksjonsveke i dagane 6.-13. november, med demonstrasjonar, debattar, gateteater og mangt anna. Attac Sverige, til dømes, melder at foreininga planlegg å involvera lokallaga og arbeidsgruppene sine i desse aktivitetane. Breidda i dei føreslåtte tiltaka er svært stor, og det er ikkje mogleg å spegla alle fasettar her. Enkelte av tiltaka, særleg i USA, kan òg bli noko endra i solidaritet med offera for terrorhandlingane 11. september. Eit bilete av breidda kan du få på nettstader som WTO Action, WTO Watch og No to WTO.

Nettverka "Arab NGO Network for Development" og "Lebanese Platform on the WTO" skipar til ein parallellkonferanse i Beirut 5.-8. november.

Nett no, derimot, har vi dei globale aksjonsdagane som Attac Frankrike, Friends of the Earth og fleire andre organisjonar har oppmoda til. Dagane 24.-25. september går startskotet for ein haustkampanje fram mot WTO-toppmøtet i november.

Dei anerkjende organisasjonane Oxfam International, Third World Network og Health Gap Coalition er opptekne av korleis USAs syn på patentrettane er til skade for fattigfolks helse. Dei står bak ein stor underskriftskampanje som strekkjer seg fram til WTO-toppmøtet. Les meir om dette på Rorg-sidene.

I samband med jordbruksforhandlingane i WTO er det verdt å merkja seg at somme asiatiske land innfører strengare reglar for genmodifiserte organismar (GMO). Sri Lanka har bestemt at 21 kategoriar av importerte næringsmiddel må vera heilt frie for genmodifisert materiale. USA har kritisert forbodet sterkt, sjølv om det berre omfattar fire prosent av USAs eksport av landsbruksvarer til Sri Lanka. Vidare har Thailand signalisert ei strengare holdning til merking av GMO-produkt, det same har Kina, Japan og Sør-Korea.

Utviklingslanda som er nettoimportørar av matvarer, har bede om eit bidrag på 1,2 milliardar dollar for å hjelpa dei fattige landa til å bøta på dei negative verknadene av jordbruksreformene. Forslaget er fremja med grunnlag i GATT-reglane om tiltak ved uheldige utslag av reformprogram i jordbrukssektoren, men blei møtt med ein kald skulder av mange store eksportland (EU, USA, Canada, Sveits, Noreg, New Zealand og Australia). Andre land nøydde seg med å peika på at WTO ikkje er ein finansinstitusjon.

Holdningane og synspunkta til dei afrikanske landa føre WTO-forhandlingane går på kryss og tvers. Sør-Afrika pressar på for at dei andre landa skal godta ein brei forhandlingsrunde. Det fransktalande Afrika synest å vera under sterkt press frå Frankrike, og med den franske ultraliberalisten Pascal Lamy ved roret i EU-kommisjonen blir det pressa på for full forhandlingspakke. Egypt spelar òg ei nøkkelrolle, men har gitt ulike og uklare signal om kvar landet står i ein del kontroversielle spørsmål.

Russlands medlemskap i WTO er usikker. USA, EU og Japan har kravd ei verifisering av at handelslovgjevinga i Russland er i samsvar med WTO-reglane. Russland, som fryktar å bli tvinga til å gi etter på visse område eller ta på seg nye forpliktingar, har avvist dette kravet, og understrekar at ingen andre land har måtta under lupa på denne måten før dei blei tekne opp i WTO.

I alt 647 ikkje-statlege organisasjonar har svart på tilbodet om deltaking på ministerkonferansen i Qatar. For å komma på tale som deltakarar må dei tilfredsstilla WTOs kriterium. Dei vil ikkje kunna stå bak noko som helst initiativ (framlegg eller avgjerd) under møtet. Blant dei 647 er det elles ei rekkje organisasjonar som arbeider særskilt for nærings- og handelsinteressene. Som eit kuriosum kan det nemnast at WTO-direktøren nyleg har bede medlemsstatane innskrenka talet på delegatar fordi det ikkje er uavgrensa med plass i møtelokala. Ei(n) og anna(n) har vore i tvil om kor mykje hjarterom det er hjå Michael Moore. No skortar det visst òg på husrom der i garden...

Redaksjonen avslutta 24. september 2001.

"ATTAC-informasjonen" er eit månadsbrev som blir sendt ut på distribusjonslista med same namn. Det internasjonale Attac-nettverket har fem nyheitsbrev (på fransk, engelsk, spansk, italiensk og norsk). Den norskspråklege lista var 3.9.2001 registrert med 1307 abonnentar (dvs. abonnementsadresser).

Vidar Rekve, informasjonen@attac.org

Det dreiar seg ganske enkelt om at vi i fellesskap krev tilbake makta over framtida til verda vår.